آیا متوجه شده اید که چگونه برش داخل دهان بسیار سریع تر از یک برش در پوست بهبود می یابد؟ بافت لثه قادر است که با سرعتی تقریبا دو برابر در مقایسه با بافت پوست خودش را ترمیم کند. یکی از دلایل این امر می توانند وجود سلول های بنیادی مزانشیمی لثه  (GMSCs)باشد که می توانند به انواع سلول های مختلف تبدیل شوند.

محققان در سال 2009 نشان دادند که لثه ها دارای سلول های بنیادی مزانشیمی هستند که می توانند به عنوان یک کاندید درمانی مناسب استفاده شوند. این سلول های بنیادی قادرند پروتئین های زیادی را ترشح کنند و در فرایند ترمیم زخم نقش مهمی را ایفا کنند.

Xiaoxing Kou و همکارانش در مرکز دندانپزشکی پنسیلوانیا قبلا نشان داده اند که سلول های بنیادی مزانشیمی بسیاری از عملکردهایشان را به صورت مولکول های پیام رسان و با کمک وزیکول های خارج سلولی انجام می دهند. در ادامه آن ها به مقایسه این وزیکول های خارج سلولی مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی لثه با سلول های بنیادی مزانشیمی موجود در پوست پرداختند. آن ها دریافتند که در لثه سلول های بنیادی مزانشیمی دارای پروتئین های بیشتری هستند که مهترین آن ها در فرایند ترمیم زخم، پروتئین ضد التهابی IL-1RA است که سایتوکین های پیش التهابی را مهار می کند. نقش درمانی این پروتئین ضد التهابی IL-1RA، در درمان آرتریت روماتوئید و شرایط التهابی نشان داده شده است.

 این محققان دریافتند که پروتئینی به نام Fas در آزادسازی IL-1RA و سایر سیتوکین ها نقش دارد. آن ها پی بردند که در سلول های بنیادی مزانشیمی بافت لثه در مقایسه با نوع پوستی آن ها، میزان بیشتری پروتئین Fas وجود دارد. بررسی های مولکولی بیشتر نشان داد که Fas کمپلکس پروتئینی را با Fap-1‌و Cav-1 تشکیل می دهد تا آزادسازی وزیکول های کوچک خارج سلولی را شروع کند. برای شناسایی ارتباط این سلول ها با فرایند ترمیم زخم؛ محققان به ارزیابی بافت زخم پرداختند و دریافتند که IL-1RA در سلول های بنیادی مزانشیمی لثه در اطراف زخم افزایش می یابد.

 محققان به این نتیجه رسیده اند که سلول های بنیادی مزانشیمی بافت لثه با ترشح مقادیر فراوانی سایتوکین از طریق وزیکول های خارج سلولی، باعث افزایش فرایند ترمیم زخم می شوند. نتایج این مطالعه می تواند برای بیمارانی که از مشکلاتی مانند زخم های دیابتی و سایر زخم هایی که بهبودی سریعی ندارند مفید واقع شده و درمان های جدیدی را برای این افراد در دسترس قرار دهد.

لینک: Science Magazine

پایان خبر / ادمین