پژوهشگران دانشگاه Waseda اخیرا فرایندهای بازسازی سلول های بنیادی عصبی را بوسیله یک مدل آسیب تکتوم بینایی گورخرماهی بالغ نشان داده اند. این مطالعه می تواند به درمان آسیب های سیستم عصبی مرکزی (CNS) انسان منتهی شود. برخلاف پستانداران، گورخرماهی دارای توانایی قابل توجهی برای تولید نورون های جدید و بازسازی بافت مغزی بعد از آسیب است ولی نکته جالب شباهت بسیار زیاد ژن های گورخرماهی با ژن های انسانی و موشی است. گزارش های متعددی صورت گرفته است که نشان می دهد چگونه می توان  مکانیسم های مربوط به قابلیت بازسازی گورخرماهی را در موش نیز بکار برد. این احتمال وجود دارد که مکانیسم های مشابهی نیز در انسان وجود داشته باشند.

تکتوم بینایی، سیگنال های بینایی را از شبکیه دریافت می کند و سیگنال های حرکتی را به مغز میانی می فرستد. تیم تحقیقاتی در دانشگاه Waseda به سرپرستی Ohshima یک مدل آسیب تکتوم بینایی را با استفاده از گورخرماهی ایجاد کردند و واکنش سلول های بنیادی عصبی موسوم به گلیای شعاعی را در پاسخ به آسیب ها در تکتوم بینایی مورد بررسی قرار دادند.

در حالت طبیعی، اغلب گلیاهای شعاعی به صورت خاموش و بدون عملکرد هستند یعنی نه تکثیر می شوند و نه تمایز می یابند. با این حال، زمانی که محققین مغز گورخرماهی را بوسیله یک سرنگ با آسیب مواجه کردند، نتایج رنگ آمیزی ایمنی نشان داد که گلیاهای شعاعی تکثیر شده و یک روز بعد از آسیب به حداکثر تعداد خود می رسند. در روز هفتم، تفاوت زیادی بین مغز گورخرماهی سالم و آسیب دیده وجود نداشت. نتایج ایمنوهیستوشیمی نشان داد که نورون های جدید از گلیاهای شعاعی تولید می شوند تا بافت مغزی را در تکتوم بینایی بازسازی کنند.

 ارزیابی های مولکولی نیز نشان داد که مسیر پیام رسانی Wnt برای تکثیر گلیاهای شعاعی و تولید نورون های جدید ضروری هستند. اگرچه پژوهش های بیشتری برای درک کامل و دقیق این که نورون ها چگونه تولید می شوند و عمل می کنند، لازم است اما مدل ارائه شده بوسیله Ohshima ، مدل جامع و کارامدی را برای درک اطلاعات کامل تر در مورد آسیب های مغزی و ترمیم آن ها ارائه می کند و این امکان را به محققان می دهد که فرایند ترمیم سیستم عصبی مرکزی آسیب دیده انسان را بهبود ببخشند.

لینک: Online Library

پایان خبر / ادمین