یک مطالعه‌ی جدید، روشی برای دست‌کاری سلول‌های T سیستم ایمنی پیشنهاد داده است که موجب ایجاد تعادل بین سلول‌های پیش‌التهابی و ضدالتهابی می شود. این یافته می تواند منجر به پیدایش درمانی نوین برای بیماری‌های خود ایمنی و بعضی از سرطان‌ها شود.

نقطه‌ی شروع بیماری‌های خودایمنی، زمانی است که سیستم ایمنی به اشتباه سلول‌های سالم را به عنوان ذرات بیگانه شناسایی می‌کند و تصمیم می‌گیرد که با آن‌ها مبارزه نماید. در این فرآیند سلول های که جزو سلول های اختصاصی سیستم ایمنی می‌باشند، دخالت دارند.

سلول‌های T انواع مختلفی دارند که دارای وظایف متمایزی نیز هستند اما نقش اصلی آن‌ها دخالت در واکنش‌های ایمنی اختصاصی بدن است. بعضی از سلول‌های T، پیش‌التهابی هستند که یک پاسخ ایمنی را پیش می‌برند. در حالی که سلول های T کمکی (T helper )سرکوب‌کننده‌ی سیستم ایمنی می‌باشند، به عبارتی تهاجمی بودن پاسخ‎های ایمنی را تنظیم می‌کنند.

بیماری‌های خود ایمنی، مانند بعضی سرطان‌ها از جمله  سرطان کولورکتال و ریه، به طور غیر مستقیم تحت تاثیر عدم تعادل سلول‌های T در سیستم ایمنی می‌باشند. این عدم تعادل یا به التهاب‌های غیر عادی منجر می‌شود، یا به عدم پاسخ که در این حالت بدن قادر به شناسایی عوامل بیماری زا نیست.

اخیرا، تحقیقات بیشتری بر روی انواع خاصی از سلول‌ها انجام شده است که سلول های T کمکی 17نامیده می‌شوند. طبق این تحقیقات، اگر سلول‌های Th 17 در حالت ناپایدار باشند، بیماری‌های خودایمنی را تقویت می کنند. علاوه بر این بعضی از سرطان‌ها را نیز میانجی‌گری می‌کنند.

یک مطالعه‌ی جدید به سرپرستی Dr Sheng Ding، از موسسه‌ی Gladstone در سانفراسیسکو، راهی برای تغییر سرنوشت سلول‌ها پیدا کرده است. به عبارتی برای تعیین این‌که سلول‌های T به Th 17 که پیش التهابی هستند، متمایز گردند، یا به سلول های T تنظیمی که سرکوب‌کننده‌ی ایمنی هستند تبدیل شوند. این محققان یافته‌های خود را در مجله‌ی Nature منتشر کردند.

دکتر Ding می‌گوید: یافته‌های ما، می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر درمان بیماری‌های خودایمنی، و به همان میزان بر روش های درمانی مرتبط با  سلول های بنیادی و ایمونوانکولوژی داشته باشد.

در این مطالعه ، برای بررسی تاثیر نوعی ترکیب شیمیایی که آمینواکسی استیک اسید (AOA) نامیده می‌شوند، آزمایش‌هایی، هم در شرایط برون تنی و هم در شرایط درون تنی انجام شد.

محققان دریافتند که AOA، در حقیقت نوعی هدایت کننده سلول های پش‌ساز است و برای این‌که به سلول های  Th 17 تمایز پیدا کند یا به سلول هایT تنظیم‌کننده. این موضوع امکان ایجاد راهکار‌هایی را، برای کمک به ارتقای تعادل سلولی در سیستم ایمنی، فراهم می‌کند.

دکتر Ding و همکارانش ادعا می‌کنند که این یافته می‌تواند نتایج گسترده‌‌‌تری برای درمان‌ سرطان و بیماری‌های خودایمنی داشته باشد.

محققان به کشف مزایای بالقوه‌ای که این راهکار برای درمان توسط از سلول‌های بنیادی فراهم می‌کند نیز علاقه مندند. سلول های T تنظیم‌کننده گاهی می‌توانند از پس زدن یک عضو پیوندی توسط سیستم ایمنی جلوگیری کنند.

دکتر Ding و همکارانش اکنون بر این عقیده‌اند که سلول‌های T تنظیم کننده را می‌توان در ارتقای آستانه‌ی ایمنی سلول های پیوند زده شده نیز به کار گرفت. آن ها امیدواری خود را مبنی بر اینکه همین استراتژی ممکن است در درمان سرطان هم، اگرچه به طور غیرمستقیم، موثر باشد اظهار کردند.

دکترTao Xu ، از موسسه‌ی Gladstone می‌گوید: کار ما هم‌چنین می‌تواند به تلاش‌های در حال پیشرفت در زمینه‌ی ایمونوانکولوژی  و درمان سرطان کمک کند. این نوع درمان، سرطان را به طور مستقیم مورد هدف قرار نمی‌دهد و بیشتر روی فعال کردن سیستم ایمنی فعالیت می‌کند .بنابراین سیستم ایمنی می‌تواند سلول های سرطانی را شناسایی کرده و با آن‌ها مبارزه کند.

در حالی که هنوز راه‌هایی برای درک این موضوع که چگونه AOA می‌تواند برای موثرتر شدن درمان استفاده شود، وجود دارند؛ اما محققان پیشنهاد می‌کنند که AOA، در حال حاضر هم می‌تواند به عنوان نخستین گام برای به دست گرفتن کنترل دوباره‌ی مکانیسم‌ های یک سیستم ایمنی شکست خورده، مفید باشد.

منبع: دانلود مقاله

پایان خبر / ادمین