سرطان کبدی یکی از دلایل اصلی مرگ های مرتبط با سرطان در سراسر جهان است و متاسفانه درمان موثری نیز برای آن وجود ندارد. بزرگ ترین چالش در توسعه داروهای موثر برای سرطان کبد، فقدان مدل های توموری پیش بالینی مناسبی است که بتوانند به خوبی ویژگی های تومور و ریز محیط توموری را تقلید کنند و در نتیجه بسیاری از داروهای بالقوه نمی توانند تست های آزمایشگاهی را پشت سر بگذارند.

محققین برای تقلید صحیح تر تومور و ریز محیط توموری مدلی از تومورهای کبدی موسوم به زنوگرافت های مشتق از بیمار(PDX) را تولید کرده اند. اگرچه این مدل ها تصویر صحیح تری از نحوه تاثیر داروهای سرطانی در انسان ارائه می دهند اما این روش نیز گران قیمت و زمان بر است. رشد سلول های سرطانی PDX در کشت های آزمایشگاهی هزینه زیادی برای غربالگری دارویی ایجاد می کند. از طرف دیگر تلاش های صورت گرفته برای رشد سه بعدی سلول های سرطانی کبدی در آزمایشگاه نیز تاکنون توفیق چندانی نداشته است.

در مطالعه ای جدید Eliza Fong و همکارانش در دانشگاه ملی سنگاپور توانسته اند سلول های سرطانی کبدی PDX را برای استفاده در تست های دارویی با روشی جدید کشت دهند. این روش شامل رشد سلول ها روی داربست های سه بعدی ساخته شده از هیدروژل متخلخل مبتنی بر مواد گیاهی است. آن ها داربست های اسفنجی با ویژگی های بیوشیمیایی و مکانیکی بهینه سازی شده مهندسی کرده اند که به سلول های سرطانی کبدی کمک می کنند که شکل و عملکرد مناسب شان را حفظ کنند و به صورت ارگانوئید رشد کنند.

بعد از رشد ارگانوئیدها برای یک تا سه هفته، محققین ثابت کردند که سلول های سرطان کبدی در ارگانوئیدها زنده بوده و تکثیر می کنند. سلول های سرطان کبد معمولا حاوی تغییرات ژنتیکی خاصی هستند که در سلول های کبدی طبیعی وجود ندارند. در این مطالعه، محققین ارگانوئیدهایی را از PDX گرفته شده از 14 بیمار مبتلا به سرطان کبد مهندسی کردند. اغلب ارگانوئیدها تغییرات ژنتیکی که در منبع سلولیPDX‌ بود را دارا بودند. همچنین آن ها ویژگی های مهم تومورهای کبدی مانند ناهمگونی سلولی تومور که روی پاسخ دهی تومور به درمان ها اثر می گذارد نیز دارا بودند.

 وجود این ویژگی ها، این ارگانوئیدها را ابزار مناسبی برای غربالگری های دارویی معرفی می کند. یکی از ویژگی های جذاب دیگر این ارگانوئیدها، اندازه کوچک این ارگانوئیدها(تقریبا 100 میکرون) بود. آن ها می توانند به راحتی درون یک پلیت کشت 96 خانه به عنوان یک پلت فرم استاندارد غربالگری دارویی قرار گیرند. با استفاده از این تکنولوژی، یک PDX می توان برای تولید ده ها یا صد ها داربست حاوی ارگانوئید استفاده شود. در ترکیب با توانایی آن ها برای شبیه سازی ویژگی های ژنتیکی و ناهمگونی تومورهای کبدی اصلی، این تومورها پتانسیل ایجاد انقلابی در غربالگری های دارویی و یافتن داروهای بالقوه جدید برای سرطان کبد را دارند.

لینک: دانلود مقاله

پایان خبر / ادمین