محققان دانشکده پزشکی دانشگاه Stanford دریافته اند سلول های ایمنی موجود در خون انسان، در محیط آزمایشگاه می توانند طی سه هفته با اضافه کردن چهار پروتئین به نورون های عملکردی تبدیل شوند. تبدیل تقریبا یک میلی لیتر خون به حدود پنجاه هزار سلول عصبی (نورون) می تواند انجام بگیرد. این کار می تواند با استفاده از نمونه ی تازه و یا یخ زده و از قبل ذخیره شده ی خون صورت بگیرد و در بیماران مبتلا به بیماری های عصبی مانند اوتیسم و اسکیزوفرنی فرصتی برای درمان باشد.

خون، یکی از نمونه هایی بیولوژیکی است که می تواند به راحتی در دسترس قرار گیرد. تقریبا تمام بیمارانی که به بیمارستان مراجعه می کنند قابلیت این را دارند که بتوان از آن ها نمونه ی خون تهیه و آن را برای انجام مطالعات بعدی در آینده ذخیره و منجمد نمود. این تکنیک فرصت مناسبی برای مطالعه بر روی بسیاری از بیماری ها ایجاد می کند. تکنیک تمایز زایی برای اولین بار در آزمایشگاه وارنیگ در سال 2010 با تبدیل سلول های پوستی موش به سلول های عصبی، بدون تبدیل سلول به مرحله سلول بنیادی پرتوان (حالتی که سلول تمایز خاصی ندارد و می تواند به تمام انواع سلول ها تبدیل شود) صورت گرفت. آن ها برآن شدند تا این تکنیک را در تبدیل سلول های پوستی و کبدی در انسان نیز بیازمایند. اما استفاده از این تکنیک با مشکلاتی نیز مواجه شد مخصوصا در مورد محقق هایی که به مطالعه ی ژنتیکی بیماری های عصبی مانند اوتیسم و شیزوفرنی می پردازند زیرا این بیماران به دلایل مختلف دچار جهش های ژنتیکی در این سلول ها شده بودند. تولید سلول های پرتوان القایی از این بیماران  سخت و هزینه بر بود اگرچه برداشت سلول های پوستی نیز دردناک و تهاجمی است. فرایند تولید iPSc ها نیاز به هماهنگی در بسیاری از موارد دارد. برای تولید سلول های عصبی از پوست نیاز به نمونه برداری از سلول های پوستی و کشت دادن آن ها در محیط آزمایشگاهی در مدت مشخصی می باشد تا مقدار آن افزایش یابد این کار کمک می کند تا درصورتی که جهشی در این سلول ها بوجود آمده شناسایی شود و برای بدن بیماری زا نشود.

در مطالعه ی جدید  Wernig، به مطالعه بر روی سلول های T موجود در سیستم ایمنی پرداخت که این سلول ها در خون وجود دارند. سلول های T عوامل بیماری زا اعم از سلول های سرطانی و عفونت زاها را شناسایی کرده و آن ها را از بین می برند. در مقابل نورون ها و سلول های ریه و پوست می توانند با یکدیگر از طریق ایمپالس های الکتریکی مرتبط شوند و از سلولی به سلول دیگر پیام را منتقل نمایند. علاوه بر این محققان تفاوت دیگری را بین سلول های T یافتند و آن توان تبدیل سلول های T به سلول های فعال عصبی بود. این عمل به آسانی و در مدت زمان کوتاهی می تواند انجام بگیرد. نورون های انسانی بدست آمده از این روش بدون نقص نمی باشند بلکه توان تولید سیناپس عصبی و ارتباط آن ها با سلول دیگر ناقص است. اما این سلول ها می توانند عملکرد اولیه ی نورون ها را داشته باشند.

 محققان امیدوارند که بتوانند در آینده نزدیک ویژگی های سلول های عصبی را ارتقا دهند. در حال حاضر آن ها مشغول جمع آوری خون کودکان مبتلا به اوتیسم می باشند. امید است در آینده ی نزدیک بتوان افراد مبتلا به اوتیسم و یا شیزوفرنی را با استفاده از این تکنینک ها درمان نمود.

لینک: PNAS

پایان خبر / ادمین