آتاکسی، ناهماهنگی یا بی نظمی حرکات عضلات است به شرطی که ضعف ماهیچه‌ای وجود نداشته باشد. آتاکسی به علت اختلالات وستیبولار (vestibular)، مخچه‌ای (cerebellar)، یا حسی (sensory) ایجاد می‌شود. آتاکسی می‌تواند حرکت چشم، تکلم، تک تک اندام‌ها، تنه یا راه رفتن را دچار اختلال کند. آتاکسی ها را اختلالات حرکتی می دانند که می توانند منشا عصبی و عضلانی داشته باشند.

متاسفانه، درمان موثری برای آتاکسی وجود ندارد و درمان های فعلی نیز با هدف بازتوانی حرکتی و تقویت عضلات صورت می گیرند. در سال های اخیر، سلول درمانی تبدیل به رویکردی امیدوار کننده برای مقابله با بیماری های عصبی از جمله آتاکسی های عصبی عضلانی شده است.

به منظور مطالعه اثر سلول های بنیادی روی آتاکسی، محققین اسپانیایی در انستیتو زیست پزشکی Salamanca، اثر پیوند مغز استخوان را روی احیا نقص حرکتی در موش های مدل شده برای آتاکسی و موتاسیون یافته برای PCD، بررسی کردند. این موش ها تحت تست های رفتاری و سپس آنالیزهای بافتی روی مخچه، طناب نخاعی و عضلات قرار گرفتند تا تلفیق شدن سلول های پیوندی به درون این بافت ها مشخص شود.

 نتایج نشان داد که پیوند مغز استخوان بقای موش های مبتلا به آتاکسی را افزایش می دهد و قابلیت های حرکتی آن ها را بین 52 تا 100 درصد افزایش می دهد. این قابلیت حرکتی از جهت مسافت جابه جایی، سرعت حرکت و هماهنگی حرکتی  بهبود یافته بود. نکته جالب دیگر تاثیر پیوند مغز استخوان روی بهبود ساختار عضلانی آسیب دیده در موش های جهش یافته بود که این خود می تواند دلیلی برای بهبود عملکرد حرکتی این موش ها بوده باشد. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد که که سلول درمانی مبتنی بر سلول های بنیادی مغز استخوان می تواند یک درمان موثر و ایمن برای مقابله با اختلالات حرکتی از جمله آتاکسی باشد، هرچند برای رسیدن به قطعیت در مورد موثر بودن این سلول درمانی روی انسان نیاز به مطالعه گسترده تری است.

لینک: Wiley Online Library

پایان خبر / ادمین