درمان بر پایه سلول های بنیادی، دریچه ای از امید را بر روی بیماران لاعلاج باز کرده است. محققین و متخصصین اعتقاد دارند که کشور هند پیشتاز توسعه درمان بر پایه سلول های بنیادی بوده و کشورهای متعدد دیگری مانند چین و ژاپن در رتبه های بعدی قرار گرفته اند. با این حال، به دلیل عدم اطلاع رسانی مناسب، عموم مردم درباره ی درمان بسیاری از بیماری های لاعلاج با کمک سلول های بنیادی اطلاعی ندارند.

یکی از مشکلات اساسی در هند افزایش مبتلایان به دیابت و اوتیسم می باشد. بر پایه گزارشات موجود، بیش از 10 میلیون کودک در هنوستان از اوتیسم رنج می برند و چیزی در حدود 1 تا 1.5 درصد از این کودکان بین 2 تا 9 سال سن دارند.

اوتیسم یک اختلال عصبی است که می تواند در اوایل کودکی با مشاهده علائمی همچون سختی در ارتباط با دیگران و استفاده از عبارات نامفهوم و همچنین رفتار های تکراری در فرد تشخیص داده شود. همچنین دیابت یکی از امراضی است که در تمام کشورها بالاخص هند بسیار در مورد آن بحث می شود اما باز هم اطلاعات در مورد آن اندک است. بطور کلی دیابت بر اثر آسیب یا از کارافتادگی سلول هایی به نام سلول های بتا است که در پانکراس وظیفه تولید انسولین را بر عهده دارند و دو نوع دسته بندی می شود: نوع یک ( T1DM)  و نوع دو ( T2DM ).

شایان ذکر است پیوند سلول های لانگرهانس آنچنان شایع نبوده و معایبی نظیر نیاز به جراحی وسیع، نیاز به سرکوب سیستم ایمنی(تا بافت پبوندی به عنوان عامل بیگانه از طرف گیرنده رد نشود) نیاز به داروهای سرکوب کننده ایمنی (که موجب آسیب پذیر شدن گیرنده پیوند نسبت به عفونت ها شده و عوارض جانبی وسیعی را شامل می شود) و در نهایت کمبود دهنده آن را شامل می شود.

با این وجود این مشکلات با استفاده از سلول های بنیادی خود بیمار (پیوند اتولوگ) قابل حل شدن است و تمام پیچیدگی و مشکلات رد پیوند و عوارض جانبی را رفع می کند. تحقیقات نشان داده است، سلول های بنیادی موجود در پانکراس بیمار قادرند سلول های بتا جدید را بسازند. به جز این راه، درمان به کمک سلول های بنیادی مزانشیمی هم مورد بررسی قرار گرفته است که می توان آن ها را از بافت چربی، بند ناف، مغز استخوان و ... بدست آورد.

همچنین مطالعات بالینی بر روی انتقال سلول های بنیادی مزانشیمی به بیماران دیابتی نوع یک، دو ویژگی مفید را نشان داده است: یکی "خاصیت بازساختی و اصلاح سلول های بتا" است و دیگری "تنظیم سیستم اایمنی" به کمک مهار پاسخ هایی که منجر به واکنش خود ایمنی فرد به سلول های بتا می شود. از آن جایی که این سلول ها از خود بیمار گرفته می شود، خطری از جانب رد شدن پیوند و عوارض جانبی وجود ندارد. متخصصین بر این باورند که سلول های بنیادی بند ناف برای درمان بیماری اوتیسم مناسب هستند زیرا درست بعد از تولد قابل جمع آوری بوده و نسبت به سلول های بنیادی بالغ مانند سلول های مشتق شده از مغز استخوان توانایی بالاتری دارند.

در پایان، با توجه به آزمایشات انجام شده، درمان به کمک سلول های بنیادی می تواند راه حلی سودمند برای درمان اوتیسم و دیابت نوع یک در قیاس با داروهای پرضرر باشد.

منبع: Business Standard