درمان های مبتنی بر سلول، در کاهش درد موثر هستند، مقالات مروری متفاوت به بررسی اثر استفاده از سلول ها بر کاهش درد های مختلف انجام شده و کارآزمائی های بالینی متفاوتی جهت اثبات کارآمدی استفاده از سلول ها در کاهش درد مورد بررسی قرار گرفته است.

مجموع نتایج این مقالات مروری نشان می دهد که تا کنون مطالعات استفاده از سلول های بنیادی برای کاهش درد در سه حوزه کمر دردهای حاصل از جابه جائی دیسک، دردهای نوروپاتیک و دردهای استئوآرتریت مورد استفاده و بررسی قرار گرفته است.

در کمردردهایی که بعلت دیسک کمر ایجاد می شوند، مهمترین سلول های استفاده شده در فازهای پری کلینیکال و کلینیکال شامل سلول های بنیادی مزانشیمی، سلول های بنیادی مغز استخوان، سلول های بنیادی خونساز و سلول های کندروسیت هاست که غالبا بصورت اتولوگ و بصورت تزریق در محل درد مورد استفاده قرار گرفته است. بزرگترین کارآزمائی انجام شده در این زمینه در سال 2015 توسط Pettine و همکارانش بر روی 26 فرد مبتلا به دیسک کمر با استفاده از سلول های بنیادی مغزاستخوان تغلیظ شده انجام شد که نتایج آن نشان داد که در بیمارانی که یک باردرمان دریافت کرده بودند میانگین عدد درد (pain score) از 56.5 به 26.2 از عدد کل 100 کاهش یافت. در بیمارانی که دو بار به فاصله هر سه ماه تزریق دریافت کرده بودند این عدد از 55.5 به 22.7 رسید.

کمترین تعداد مطالعات کلینیکال در حوزه دردهای نوروپاتیک انجام شده است. در این حیطه، دو مورد کارآزمائی بالینی با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی آلوژن و استفاده از سلول های چربی پس از کشت بصورت اتولوگ در سال های 2014 و 2015 ثبت شده است.

بیشترین تعداد مطالعات مربوط به استفاده از سلول های بنیادی مغزاستخوان در دردهای تحلیلی مفاصل، استئوآرتریت بخصوص در ناحیه زانو بوده است. 12 مطالعه کارآزمائی بالینی از سال 2002 در این حیطه انجام شده و یا در حال انجام است که بزرگترین آنها در سال 2011 توسط Centeno و همکارانش بر روی 339 داوطلب با میانگین پیگیری 435 روز، انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که در بیش از 44 درصد از دریافت کنندگان سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغزاستخوان تا 75 درصد علائم بهبودی و کاهش مشهود درد در ناحیه زانو مشاهده شده است.