چاقی با چندین نوع سرطان از جمله سینه، روده بزرگ، پروستات، رحم و کلیه مرتبط است.

نتایج یک مطالعه جدید نشان داده است که چربی اضافی در اطراف شکم موجب تولید پروتئین بیشتری می شود که می تواند یک سلول غیرسرطانی را تبدیل به یک سلول سرطانی کند. یافته ها نشان می دهد تنها داشتن اضافه وزن راه درستی برای تعیین ریسک بیماری نیست.

جیمی برنارد، سرپرست تیم تحقیق در دانشگاه ایالتی میشیگان، در این باره می گوید: «مطالعه ما نشان می دهد شاخص توده بدنی یا BMI، بهترین نشانگر ریسک ابتلا به سرطان نیست. بلکه چاقی دور شکمی، و بخصوص میزان پروتئین موسوم به فاکتور رشد فیبروبلاست FGF2می تواند نشانه بهتری برای سرطانی شدن سلول ها باشد.

دو لایه چربی شکمی وجود دارد. لایه بالا، به عنوان چربی زیرپوستی شناخته می شود، که درست زیر پوست است. لایه زیر آن، به نام چربی احشایی، چربی ای است که بسیار مضرتر است.

تیم تحقیق این مطالعه، موش های را مورد مطالعه قرار دادند که با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شده بودند و دریافتند این لایه پرخطرتر چربی، میزان بالای پروتئین FGF2در مقایسه با چربی زیرپوستی تولید می کند.

آنها دریافتند FGF2موجب تحریک برخی سلول های می شود که در مقابل پروتئین آسیب پذیر هستند و با تبدیل سلول های نرمال به سلول های بنیادی سرطانی، موجب رشد آنها به شکل تومور می شوند.

برنارد همچنین بافت چربی احشایی زنانی که عمل هیسترکتومی (درآوردن رحم) را انجام داده بودند، جمع آوری کرده و دریافتند که وقتی ترشحات چربی بیشتر پروتئین FGF2داشتند، در زمان انتقال به موش ها، سلول های بیشتری تومورهای سرطانی را تشکیل دادند.

به گفته برنارد، این نتایج نشان می دهد که چربی بدست آمده از موش و انسان هر دو می تواند سلول غیرتوموری را تبدیل به سلول تومورساز بدخیم نماید.

وی در ادامه می افزاید: فاکتورهای متعدد دیگری از چربی آزاد می شوند، نظیر هورمون استروژن، که می توانند بر خطر ابتلا به سرطان تاثیر گذارند، اما بسیاری از این مطالعات تنها قادر به نشان دادن یک ارتباط بوده و علت مستقیم سرطان نیستند.

برنارد خاطرنشان می کند که نباید از نقش انکار ناپذیر ژنتیک نیز در این بین غافل شد.

منبع خبر: لینک دانلود مقاله

 انتهای خبر / ادمین