در سال های اخیر، سلول درمانی به عنوان یک جایگزین درمانی امیدوارکننده برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مورد توجه قرار گرفته است. مطالعات بالینی نشان داده است که بافت عصبی جنینی پیوند یافته می تواند به پیشرفت های بیوشیمیایی و بالینی قابل توجهی در بیماری پارکینسون منجر شود. گرچه منبع بافت جنینی برای انجام پیوند، دارای محدودیت ها و مباحث اخلاقی خاص خود می باشد، اما سلول های بنیادی پارتنوژنز(بکر) انسانی جایگزین خوبی برای این عمل می باشند چرا که از تخمک بارور نشده جدا شده و نیازی به از بین بردن جنین انسانی ندارند و لذا می توانند برای تولید یک منبع نامحدود از سلول های عصبی مورد استفاده قرار گیرند. در سال های گذشته، پیوند سلول های بنیادی عصبی مشتق از سلول های بنیادی پارتنوژنز انسانی (hpNSCs) به طور موفقیت آمیزی انجام شده و حیوانات مورد آزمایش برای مدت طولانی تری زنده مانده و سطح دوپامین مغز را در مدل های حیوانی مبتلا به پارکینسون از جمله جوندگان و پریماتها افزایش داده اند. اخیرا محققان آمریکایی در یک مطالعه 12 ماهه، پیوند سلول های نوع hpNSC را بر روی میمون سبز آفریقایی که علائم متوسط تا شدید پارکینسون را نشان می داد، بررسی کردند. در این پژوهش که سلول های hpNSCs تحت استاندارد cGMp تولید شده بود به صورت دو طرفه به نواحی Striatum و Substantia nigra میمون های دچار نقص سیستم ایمنی تزریق شدند. این پژوهشگران گزارش کردند که پیوند hpNSC به صورت موفقی انجام شده و حیوانات مورد آزمایش بدون بروز علائمی چون Dyskinesia، تومور، بافت نابجا و یا سایر عوارض جانبی جدی زنده ماندند. پیوند hpNSC بهبود رفتاری را در این حیوانات بروز داده و سبب افزایش غلظت سطوح دوپامین در ناحیه Striatum، افزایش تعداد اعصاب دوپامینرژیک و فیبرهای عصبی شده و نیز در مقایسه با حیوانات حامل کنترل، باعث کاهش بیان ژن ها و مسیرهای پایین دستی دخیل در پارکینسون شده است. انتشار این نتایج شواهد بیشتری را برای پیوند بالینی hpNSC فراهم کرده است و لذا از پذیرش اولین مطالعه جهانی درمان پارکینسون بر پایه سلول های بنیادی پرتوان در طی فازهای I/HHa حمایت می کند. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27213850