با افزایش جمعیت مسن دنیا، موارد ابتلا به دردهای مفصلی نیز افزایش یافته است و این دردها معمولا ناشی از آسیب غضروف مفصلی بوده است. در حال حاضر به دلیل این که این غضروف های مفصلی قادر به بازسازی و ترمیم نیستند و ایمپلنت های مورد استفاده نیز به خوبی با بافت غضروف طبیعی و از پیش موجود یکپارچه نمی شوند، درمان این آسیب دیدگی های مفصلی بسیار مشکل است.

یک رویکرد متداول در احیای غضروف استفاده از رویکردی موسوم به ریز شکست(microfracture) است که طی آن غضروف آسیب دیده برداشته می شود و سوراخ های کوچکی در استخوان و در جایگاه هایی که غضروف شان برداشته شده است ایجاد می شود. این سوراخ های کوچک رشد غضروف جدید را بوسیله شروع آزاد سازی سلول های بنیادی مزانشیمی موجود در استخوان تحریک می کند. با این حال این روش به تنهایی منجر به تولید بافت های ضعیفی می شود که قابلیت و کیفیت غضروف طبیعی را ندارند، زیرا سلول های بنیادی مزانشیمی نمی توانند به راحتی به جایگاه آسیب بچسبند. محققان در مطالعه ای تلاش کرده اند کیفیت بافت بازسازی شده طی رویکرد ریز شکست را بوسیله تکوین داربست پرینت شده سه بعدی افزایش دهند. در این راستا آن ها یک داربست پرینت شده را تولید کردند و سطح آن را دارای عملکرد کردند تا جایگاه های اتصال مناسبی را برای سلول های آزادسازی شده از ریز شکستگی ها فراهم کنند. تست این داربست در مدل های خرگوشی آسیب غضروفی نشان داد که داربست، سلول های بنیادی مزانشیمی و فاکتورهای رشد را به جایگاه های آسیب راهنمایی می کند و بازسازی غضروفی را تقویت می کند.

لینک خبر: Science Direct

پایان خبر / ادمین