محققان موسسه تحقیقات مرکز پزشکی کودکان در تگزاس ایالات متحده آمریکا سلول‌ های مسئول نگهداری و بازسازی کبد و محل قرارگیری آنها در کبد را شناسایی کرده اند. این مطالعه که در Scienceمنتشر شده است ، به برخی سوالات اساسی در مورد بازسازی کبد ، آسیب و سرطان کبد پاسخ می دهد.

با وجود آنکه قرن‌ها است که قدرت بازسازی کبد شناخته شده است، اما مطالعات قبلی در این زمینه به دلیل کمبود نشانگرهای زیستی مانع از تشخیص عملکرد انواع مختلف سلول های کبدی شده بود. با این حال ، محققان این آزمایشگاه توانستند با مقایسه ژن هایی که مارکرهای سلول های کبدی را در سراسر کبد مشخص می کنند، این چالش را برطرف کنند و آنهایی را که فقط توسط زیرمجموعه های خاص سلول‌های کبدی روشن می شوند شناسایی کنند. سپس از این ژنها به عنوان یک نشانه برای تشخیص هویت و عملکرد زیر مجموعه‌های مختلف سلولهای کبدی استفاده شد.

به دنبال این پروژه که منجر به ایجاد 11سویه جدید مدل موشی شد، هرکدام دارای یک نشانگر برای گروه خاصی از سلول های کبدی بودند. این مدل‌سازی آنها را قادر می سازد تا تشخیص دهند کدام یک از این سلول‌‎ها مسئول بازسازی کبد پس از آسیب هستند، و مستقیما نقش هر مجموعه سلولی را در نگهداری و بازسازی کبد مقایسه کنند. محققان در این مطالعه توانستند ارتباطی را بین محل تجمع هر دسته سلول و نوع فعالیت آن شناسایی کنند. سلول‌های موجود در ناحیه لب 2باعث ایجاد سلول های کبدی نواحی 1و 3در کبد می شود این در حالی است که سلولهای ناحیه 1و 3 نشان دادند که نقش بسزایی در بازسازی کبد ناشی از آسیب های کبدی ایفا میکند.

بعلاوه ، با قرار دادن موش‌ها در معرض مواد شیمیایی که از اشکال متداول آسیب کبدی را در این جانداران مدل می‌کند،نشان دادند که سلول‌های منطقه 2در بهسازی و یازسازی کبد به صورت غیر مستقیم نقش ایفا می‌کند. "در انسان ، سلول‌های مناطق 1و 3اغلب توسط الکل ، استامینوفن و ویروس های آلوده کننده کبد آسیب می بینند. بنابراین منطقی است که سلول‌های منطقه ، 2که در معرض آسیب‌های سمی هستند، با تقویت دو ناحیه 1و 3در بازسازی این آسیب ها نقش ایفا می‌کند. " "با این حال ، تحقیقات بیشتری برای درک انواع مختلف سلول در کبد انسان لازم است." مطالعه بیشتر در مورد ژن‌های مهم برای رشد و بازسازی در این عضو منجر به کشف محور -IGFBP2-mTOR CCND1شد ، مسیری که در منطقه 2نسبت به مناطق 1و 3فعال تر بود. اختلال در این مسیر، برای موش ها به معنی آن بود که سلول های ناحیه 2دیگر قادر به تولید سلول‌های کبدی جدید نبودند، بنابراین این مسیر را به عنوان مکانیسم احیا کننده استفاده شده توسط سلول‌های منطقه 2معرفی کردند.

Zhuاظهار داشت: "شناسایی سلول های کبدی منطقه 2به عنوان یک جمعیت احیا کننده به برخی سوالات اساسی در مورد فعالیت های کبدی پاسخ می دهد و می تواند نقش مهمی را در بیماری کبد داشته باشد. علاوه بر این، از ابزار و راهکاری که ما برای شناسایی انواع مختلف سلول‌های کبدی ایجاد کرده ایم، می توان برای بررسی چگونگی واکنش سلول‌های مختلف به هنگام آسیب کبدی یا تغییرات ژنتیکی که باعث سرطان کبد می شوند، استفاده کرد