محققین بر مبنای مطالعات حیوانی روی عفونت های ویروسی اطلاعاتی را در مورد سلول های CD8 T تحلیل رفته بدست آورده اند. در حضور ویروس یا سرطان سلول های CD8 T توانایی شان برای مبارزه با سرطان را از دست می دهند و پروتئین های مهار کننده چک پوینت مانند PD-1 را روی سطح شان نشان می دهند. پروتئین PD-1 بوسیله داروهای ایمنی درمانی سرطان مانند pembrolizumab و nivolumab هدف قرار می گیرد و این امر به سلول های CD8 T اجازه می دهد که توانایی شان برای حمله کردن و کشتن سلول های سرطانی آلوده را مجددا بدست بیاورند. این داروها برای درمان سرطان های متعدد مورد تایید FDA هستند ولی برخی از تومورها به آن ها پاسخ نمی دهند. مطالعه روی سلول های CD8 T تحلیل رفته می تواند به درک بهتر عملکرد سیستم ایمنی علیه سرطان و عفونت های مزمن کمک کند.

هم چنین این مطالعه مرحله گذاری را بین سلول های شبه بنیادی و سلول های واقعا تحلیل رفته نشان می دهد. سلول های واقعا تحلیل رفته بوسیله مولکولی به نام CD101 مشخص می شوند و قادر به مهاجرت به جایگاه عفونت نیستند و حاوی مقادیر اندکی از پروتئین های مورد نیاز برای کشتن سلول های آلوده و توموری هستند. در واقع این سلول های CD8 T هنوز هم قادر به تکثیر و انجام عملکردهای کشندگی شان هستند و مطالعات نشان داده اند که آن ها می توانند در کنترل ویروس نقش بازی کنند. سلول های گذرا که فاقد CD101 هستند می توانند مارکر خوبی برای پاسخ به داروهای بلوک کننده PD-1 باشند. تقویت تکثیر یا بقای این سلول ها یا مهار گذار آن ها به یک تحلیل رفتن طولانی می تواند یک استراتژی درمانی جدید برای سرطان باشد.