استفاده از سلول های بنیادی مشتق شده از مغز استخوان برای بازسازی غضروف آسیب دیده در زانو، به بیماران جوان فعالی که از تحلیل غضروف رنج می‌برند، امید تازه ای می‌بخشد.

کاربرد سلول‌های بنیادی در دو سال 80 درصد و در طول ده سال 72 درصد موفقیت مداوم را نشان داده است. این درمان شامل برداشت سلول‌های بنیادی بیمار از ناحیه کمر و سپس کشت این سلول‌ها در آزمایشگاه است. در مرحله‌ی بعدی سلول‌های کشت داده شده به غضروف آسیب دیده زانو تزریق می‌شوند و در آنجا به بافت غضروف جدید تبدیل می‌شوند. غضروف بازسازی شده از نظر ساختاری مشابه غضروف اصلی است. با این حال، باید دید که آیا آنها عملکرد یکسانی دارند و در دراز مدت به همان اندازه بادوام هستند یا خیر.

در حال حاضر، غضروف آسیب دیده را می‌توان از طریق تکنیکی به نام میکروشکستگی درمان کرد. در این روش، سوراخ های ریزی در سطح مفصل ایجاد می‌شود و به بدن سیگنال می‌دهند که بافت جدیدی در مفصل ایجاد کند. با این حال، بافت جدید شباهت زیادی به غضروف ندارد. گزارش شده است این بافت جدید که با نام فیبرو غضروف شناخته می‌شود، بیشتر شبیه بافت اسکار است تا غضروف طبیعی، استخوان را می‌پوشاند و در ایجاد مقداری محافظت کمک می‌کند. با این حال، فاقد خاصیت ارتجاعی غضروف طبیعی بوده و تمایل به تخریب نسبتاً سریع دارد. روش دیگری که هنوز در حال تحقیق و آزمایش است، کاشت سلول غضروفی اتولوگ (ACI) است. ACI فرآیندی است که در آن سلول‌های غضروفی (کندروسیت‌ها) قبل از تکثیر در آزمایشگاه جمع‌آوری می‌شوند و سپس دوباره در ناحیه آسیب‌دیده زانو کاشته می‌شوند.